Eerder schreef gastblogger Arthur Vahlenkamp al een blog over fotografie in de makelaardij. Dit keer een column over zijn acquisitie ervaring.
“Misschien is er wel iets mis met uw presentatie!” zegt een makelaar kattig tegen mij. Gelukkig staat er een stevige balie tussen ons in. Enige momenten geleden stapte ik spontaan binnen in haar makelaarskantoor. Ik was toevallig in de buurt met mijn presentatieboek, kaartjes en dacht, waarom niet een spontane actie in plaats van bellen, en bidden voor een afspraak.
Nou houd niet iedereen van spontane acties heb ik ondervonden. Het geeft mensen namelijk geen excuus om je rücksichtslos te weigeren om je niet te spreken. Niet dat ik binnen kom stormen en mezelf op de balie werp van de dienstdoende receptioniste, nee, ‘gewoon’ keurig in pak met gepoetste schoenen en een beleefde glimlach.
Ik besluit haar kattige confrontatie te counteren met een charme-offensief en zet een poeslieve blik op. “Hoe bedoelt u dat?” is mijn wedervraag. Er staan in uw presentatie geen realistische woningen! Klinkt het iets minder bits en bijna verontschuldigend. Ik zie hier geen donkerbruin-lederen-met-eikenhout bankstellen! Oh, en waar vind ik de schrootjes en de groen of blauwe badkuipen?
Deze repliek had ik niet verwacht, en we zijn allebei even stil. Deze makelaar heeft eigenlijk wel een punt vind ik, maar ik verkoop mijzelf en mijn produkt beter met een standaard doorsnee woning, dan met een villa of een krot. Ik zoek en fotografeer de waarheid van het gemiddelde, en wil daarmee hoge kwaliteit leveren aan mijn klanten.
Een ‘gedateerde’ woning moet, en kán ook op smaakvolle manier gefotografeerd worden, misschien juíst wel! Er is nooit een excuus om een woning slecht te presenteren want dan geef je de strijd op voorhand al op. En zo’n jaren 50-woning waar de eerste eigenaar uit vertrekt is geen kattepis, maar het moet wel goed, duidelijk en met aandacht gefotografeerd worden om zo de potentie van het pand te tonen.
Ik verlaat het kantoor na een goed en eerlijk gesprek te hebben gehad, “Voorlopig nog geen fotografie nodig” luid het eindoordeel stellig. Maar wie weet in de toekomst. Soms moet je toch ‘de kat de bel aanbinden’ om je doel te bereiken.
Gastblogger
Laatste berichten van Gastblogger (toon alles)
- Gratis bestaat niet! - 6 april 2017
- Waarom Funda essentieel is en blijft voor de verkoop van een woning! - 14 maart 2017
- Wordt een huis met iDIN kopen heel normaal? - 9 maart 2017
Beste Arthur,
Wat een geweldig goed geformuleerde samenvatting van een “uitdagend” gesprek. Het is triest dat sommige mensen in patronen zitten en daarmee geen oog hebben voor kunst zoals jouw gefocuste en tot verbeelding sprekende fotografie.
Zolang mensen die pretenderen dat je juist hun professie nodig hebt om iets te bereiken zelf niet in staat zijn te onderkennen welke meerwaarde er is voor het betrekken van een “andere” specialistische professie, zul je aan dit soort lieden je tijd en soms je energie verliezen. Als troost kan ik je mededelen dat je daar (helaas) niet alleen in staat.
Stuur haar nog vandaag via het universum je liefde om haar te helpen in het ontvangen ervan. Wie weet staat ze er voor open.
Grootse groet, Jaap