Pleidooi voor minder huurbescherming

De leegstandwet maakt het mogelijk om te koop staande woningen tijdelijk te verhuren. Daar komt wel een hoop rompslomp bij kijken in verband met de toepasselijke regeltjes. Mensen vergeten dat wel eens en maken snel wat afspraken met potentiële huurders.

Dubbel voordeel

Als alles goed gaat, snijdt het mes aan twee kanten. De eigenaar van de leegstaande woning krijgt huurpenningen om de dubbele lasten te bestrijden en iemand die een (tijdelijke) huurwoning zoekt is geholpen.

Afspraak genegeerd

Niet zelden gaat dit toch mis en weigert de huurder ‘als het puntje bij paaltje komt’ de woning – in strijd met de afspraken – te verlaten.

Wat zegt de wet

Gek genoeg vindt de huurder de wet aan zijn / haar zijde. En die wet is in essentie dezelfde als die in de jaren 50. Ongeacht de duur van de huurovereenkomst kan een verhuurder alleen op grond van de in de wet vermelde opzeggronden de huurovereenkomst beëindigen. Slechts in uitzonderingsgevallen wordt het bestaan van een onbeschermd huurcontract ‘naar zijn aard van korte duur’ aangenomen. Dan moet het echt gaan om de verhuur van bijvoorbeeld een vakantiewoning.

Versoepelen!

Tijden veranderen. Een verdere versoepeling van de huurregels is dus nodig. Ook in de sociale sector. Ik pleit niet voor asociale toestanden. Waarom zouden woningbouwverenigingen niet in staat worden gesteld om bijvoorbeeld voor maximaal 2 jaar een woning te verhuren in plaats van voor het leven, waarop het huidige systeem in feite neerkomt. Tegenover de wachtende op de  wachtlijst is dat pas asociaal.

Links, rechts, paars-plus of minderheid

Zowel de koopmarkt als de huurmarkt zitten nog steeds op slot. Beiden zijn gebaat bij versoepeling van de huurregels. Een schone taak voor onze nieuwe regering.