Selecteer een pagina

Dit blog is ingezonden door Richard van Dijk

Let op! De beschreven uitzending hieronder was een herhaling. Het dateert uit 2008 – de Lehman Brothers waren nog niet eens failliet… Hierdoor komt een en ander toch in een ander daglicht te staan. (ht- 24 juni)

Gisteravond keken Erika en ik naar het programma ‘Je eigen droomhuis’ op SBS6. Niet zo zeer wegens gebrek aan beter, maar eerder omdat wij ook op termijn een ideale woonsituatie willen gaan realiseren en in dit programma lekker kunnen meedromen met de hoofdrolspelers.

In deze aflevering was een echtpaar in het diepe gesprongen door twee panden en een leeg kavel te kopen in De Rijp. Door een jaar lang te bouwen en te verbouwen, mocht het resultaat er zijn: drie prachtige woningen, waarvan er twee verkocht moesten worden. De mooiste hielden zij zelf. Daarnaast had het stel nog een ‘huidige’ woning die ook aan de man moest worden gebracht. Drie woningen verkopen dus, een hele kluif in een omgeving waar op dat moment al 19 woningen te koop stonden.

Reden voor de presentator van het programma om de makelaar van het stel aan te spreken; een plaatselijke, zeer zelfverzekerde persoonlijkheid, de gloriejaren in de makelaardij reeds meegemaakt, die op dat moment erg veel vertrouwen in de verkoop van de panden had. Hij verwachtte binnen een maand of vijf rond te zijn. De presentator had er zo zijn bedenkingen over en beloofde de makelaar na vijf maanden weer op te zoeken.

Vijf maanden later: de makelaar wordt aangesproken over de verkoop van de drie panden. Er is goed nieuws, want één van de panden is verkocht. En de andere twee? Helaas, geen zicht op een potentiële koper tot nu toe. De presentator vraagt naar de reden. Antwoord van de iets minder zelfverzekerde makelaar: “Ik had de opdrachtgever al verteld dat de vraagprijzen te hoog waren, dus ik voel mij nog niet schuldig.” Erika, die niet in de makelaardij actief is, vraagt zich prompt hardop af waarom je als makelaar dan zo’n opdracht aanvaardt, als je zelf vind dat de vraagprijzen onrealistisch zijn.

Maar goed, het gesprekje met de makelaar gaat verder want de presentator wil graag weten wat hij op dit moment er aan doet om de huizen sneller te kunnen verkopen. Zijn antwoord is verbijsterend: “Nou, niets. Het is een kwestie van achterover leunen en wachten of er iets op je af komt. De woningmarkt ligt stil en ja, als je geen wind hebt, kun je ook niet zeilen…”

Als onze voorouders er ook zo over hadden gedacht, was het stoomschip en de motorboot er ook nooit gekomen.

Ik zie sinds de crisis in de woningmarkt allerlei initiatieven, producten en diensten verschijnen van brancheorganisaties en toeleveranciers die als doel hebben: het sneller kunnen verkopen van een woning. Of het nu gaat om betere presentatie door allerlei marketingtools, verkooprestyling, professionele fotografie, hoogtefotografie, online initiatieven zoals vrijwillige woningveilingen, woningruilwebsites, woningaanbodsites, twitteracties of andere social media uitingen en ga zo maar door: er zijn mogelijkheden genoeg om als makelaar juist NIET achterover te gaan leunen maar keihard aan de slag gaan om elke woning in je aanbod optimaal onder de aandacht te brengen. Zet een motor op je boot als er geen wind is, dan ga je ook vooruit!

Wat een gemiste kans, wat zeg ik: een dikke #fail voor de makelaardij gisteren, wat zeg ik: zelfmoord voor de branche… Kijkers van het programma die van plan waren in de woningmarkt te stappen en gisteren het programma hebben gezien, weten nu één ding zeker: voorlopig niets doen, want je ziet het: ook een makelaar kan niets en doet niets!

En voor Erika reden om voorlopig ergens anders over te dromen. Meneer de Makelaar, bedankt!

The following two tabs change content below.

Gastblogger

Artikelen in deze groep zijn geschreven door verschillende mensen die eenmalig of af en toe een bijdrage leveren aan De Scherpe Pen. Ook jij kan een gastblog insturen! Maak daarvoor gebruik van het contactformulier of stuur een email naar info (at) descherpepen puntje nl.
Google+