De kunst van het opvallen is natuurlijk doorslaggevend bij een verleidingsproces. Maar vaak blijven we daarbij binnen de kaders en spelen we het veilig, wat opvallen knap lastig maakt. Niet de schilder die ons kantoor een verfrissende verfbeurt geeft. Hij schreef op zijn waarschuwingsbriefje ‘Pas op, nad!’ en het was daarmee het gesprek van de dag.
De schilder was geen rare kwast
In eerste instantie versleten de witte boorden de schilder voor halve analfabeet. Iemand die nooit verder kwam dan AVI-niveau 3. Geen zin meer om dagelijks afgeschilderd te worden als rare kwast, vatte hij daad bij het woord en sloeg zelf maar aan het schilderen. Zoiets dacht de lokale kantoorpopulatie via een staaltje ‘cold reading’ wel vast te kunnen stellen.
Maar dom bleek hij niet te zijn. Integendeel, want met deze slimme actie was iedereen op de hoogte van zijn schilderwerkzaamheden. Kortom: geen vervelende verfvlekken op de schouder, rug of op de mouw. Missie geslaagd dus! Toch een bijzonder staaltje van communicatieve effectiviteit.
Een viral in zijn oervorm
Het was een eye-opener voor me. Want het vehicel voor de boodschap was verre van perfect: een A4’tje met daarop 3 woorden gekalkt. Niks huisstijl, sfeerbeeld of iconen. Het velletje lag op de grond bij de ingang van zijn schilderwerk. Valt behoorlijk op natuurlijk, papier hoort niet op de grond. Geen intranetbericht, prikbord of aangetekende brief. Enkel een velletje papier op de grond.
En nu komt de catch: de boodschap kreeg 1 opvallend kenmerk mee. Een ultieme aanjager voor word-of-mouth. Want, ‘nat’ schrijf je met een ’t’ – en dat weet iedereen. Aangezien ‘de mens’ graag slim gevonden wil worden, is de kans aannemelijk dat ze hun wijsheid pochen en de tekst publiekelijk verbeteren – of in de meeste gevallen afkraken. Gevolg is: 100% bereik. En dus geen verfvlekken, geen ergernis, maar een lach. Een viral in zijn oervorm.
Laatste berichten van Michiel Daalmans (toon alles)
- Het Ciron Jaarboek Gebiedscommunicatie - 20 april 2011
- Waarom het goed is als hyves verdwijnt - 16 september 2010
- Community RO: met wat tijd en aandacht goud waard - 8 september 2010
Spelfouten, moet je het ook maar niet van Hyves halen …
Sorry, die snap ik niet helemaal. Wat heeft mijn Hyves-post met spelfouten te maken? Of bedoel je dat mijn pen daar botter is? 😉
“grond bij de ingang van zijn schildewerk”
Tenzij de schilder direct een bedrijfswapen op de deur schilderde schrijf je “Schildewerk” denk ik met een R ertussen.
Of was deze nu ook opzettelijk vergeten.
Oops, die was niet opzettelijk. Bedankt voor het attenderen hierop. Correctie is inmiddels doorgevoerd.
I stand corrected. Maar dit bevestigd natuurlijk wel mijn stelling uit de laatste alinea 😉
“Aangezien ‘de mens’ graag slim gevonden wil worden, is de kans aannemelijk dat ze hun wijsheid pochen…”
Ahum… voordat we weer losbarsten. BevestigTTTTT (natuurlijk).
Prachtig verhaal dat ik eerder in andere vorm van Wouter de Vries heb gehoord. Maar dan om er handel uit te krijgen:
Elke ochtend ging de marktkoopman naar de markt met bananen en appels. Prima waar, vers van de veiling. Aangekomen op de markt stalde hij zijn goederen uit en pakte zijn schoolbord. In zijn beste handschrift schreef hij: “Lekkere Appels en Fijne Banane.”
En dat was ook wat hij de hele dag riep: “Lekkere Appels en Fijne Benane te koop !!”
Om de haverklap stopte er wel een voorbijganger, keek naar het bord en corrigeerde de koopman op zijn schrijfwijze. “Zeg koopman, bananen schrijf je met een ‘n’ op het eind.” De koopman reageerde steevast met:”O, wilt u een trossie?”