Al weken ben ik aan het snuffelen op de grootste datingsite van Nederland. Wat een leuk vermaak! Je scant de foto’s van de koppies, gaat af op je eerste indruk, klikt aan en leest het profiel.
De website blijkt goed in elkaar te zitten. Je zoekt op provincie of op woonplaats. Gebruikers van de website die wat extra hebben geïnvesteerd in hun profilering, staan bovenaan. Dat zegt overigens niets over de persoon zelf. De bovenste is niet altijd de beste, merk ik als ervaren bezoeker.
Grote mannen
Dan kom ik hém tegen. Hij ziet er wel goed uit op de foto, voor wat ik er van kan zien. Zijn gezicht gaat schuil achter een wilde bos haar. Pretogen kijken mij aan vanonder de warrige blonde krullen op zijn voorhoofd. Mijn nieuwsgierigheid wordt geprikkeld en ik klik. Zijn profiel verschijnt. De plaats waar hij woont bevalt me in ieder geval. Ik lees verder en ook zijn omvang (ik val op grote mannen) en inhoud (de binnenkant wil ook wat) passen wel bij mij. Niet perfect, maar wie niet waagt die niet wint.
Ik durf de stap te wagen, leg contact en maak een afspraak. We gaan een hapje eten. Spannend! Hoe zou hij er driedimensionaal uitzien? Voldoet hij wel aan mijn verwachtingen? Zal de klik er zijn?
D-day
D-day is aangebroken. Ik rijd richting plek van de afspraak en herken hem van verre. We schudden elkaar de hand. Vorsende blikken. Ik kijk in een grauw gezicht. Als hij glimlacht zie ik door nicotine verkleurde tanden. Zijn jasje hangt flodderig om hem heen. Vrouwen kijken naar handen en schoenen. Zo ook ik. De randjes onder zijn nagels verraden noeste tuinarbeid of een kapotte douche. Dat laatste zou de zurige walm die mij plotseling bereikt kunnen verklaren. De neuzen van zijn schoenen zijn kaal, evenals zijn kruin.
We drinken een snel kopje thee. ‘Nee, samen eten lukt helaas vanavond niet,’ hoor ik mezelf zeggen. Ik steek nog even mijn hand op en rijd weg. Mijn banden gieren.
Wat moet dit verhaal op deze plek, vraagt u zich af.
Driedelig grijs
Op 19 november sprak Joep Ketelaar, algemeen directeur van Funda, tijdens het Nationaal Symposium Makelaardij, over ‘ongepolijst’. Ik zat erbij en ik keek ernaar. Het zou de nieuwe trend worden, overgewaaid uit de VS. Weg met de makelaars in driedelig grijs met camelkleurige glimmend gepoetste schoenen. Weg met de Koefnoen-achtige types. Weg met de gepimpte huizen. Back to Basics moeten we binnen de woningmarkt. Kom gerust in je vlotte kloffie. Laat de troep maar de troep in het huis. Laat gerust het gedateerde douchecelletje zien. Repareer maar geen achterstallig onderhoud. Nee, we moeten de rauwe werkelijkheid laten zien.
Mee eens? Ik niet! Krijg je een slechte indruk, dan loop je weg. Nee, dan rén je weg. Om vervolgens nooit meer terug te keren.
Het moge duidelijk zijn dat mijn verhaal op fictie berust. Een metafoor. Funda als datingsite.
Laatste berichten van Ingrid van der Aa (toon alles)
- De TV Makelaar – Huh? Wat klopt hier niet? - 13 januari 2014
- Eindelijk Herfst - 9 december 2011
- Vrouwen kunnen niet autorijden, wel makelen - 8 september 2010
Hallo Ingrid,
Mooie metafoor. Ik begrijp Jannetta’s reactie echter ook. Die man die zich begeeft in de datingwereld zou zich eerst eens zelf moet heropvoeden. En dat moet ook gebeuren met vele bewoners van zogenaamde ongepolijste woningen. Een goede fotopresentatie is in deze markt onontbeerlijk.
Als je binnenkomt tijdens en bezichtiging dan moet dat wel overeenkomstig de foto’s zijn. Als vakgenoot weet ik dat het moeilijk is om verkopers er van te overtuigen dat de woningpresentatie ook tijdens de bezichtiging perfect moet zijn. Ik wijs ze tijdens mijn werk altijd op zaken die opgeknapt dienen te worden; lekkende kranen, loszittende deurkrukken, slecht schilderwerk. Er van uitgaand dat de makelaar dat ook al heeft gedaan overigens. Kortom los de problemen op en gebruik de foto’s voor een bezichtiging als leidraad hoe de woning er uit moet zien anders raakt de potentiële koper net zo teleurgesteld als de vrouw in je column.
Verkoopstyling gaat immers niet om verhullen van gebreken maar om het blootleggen van de mogelijkheden van een woning!
Groet,
Nicolet
Beste Ingrid,
Ik deel jouw mening ook. Ik snapte de opmerking van Joep tijdens NSM4 ook niet helemaal. Hij vond het OK om de rommelkast ook te filmen. Lijkt mij niet zo’n goed idee. Waarschijnlijk is het huis als je er in woont nooit zo opgeruimd als een woning tijdens een bezichtiging. Dus klopt hij niet met de werkelijkheid. Maar misschien willen we dat allemaal juist wel zien.
We kijken toch ook allemaal naar de film terwijl we weten dat het niet echt is. Als we voor een auto gaan kijken, is hij opgepoetst en ruikt hij lekker. Doet hij straks echt niet elke dag voor de deur…
Als je in een winkel naar meubelen gaat kijken, kijkt dat toch ook beter als alles mooi opgesteld staat en de verlichting goed is? Thuis ziet het er vast weer anders uit, maar als je het bankstel koopt, moet het gevoel goed zijn.
Juist dat gevoel, die emotie, is bij het kopen van een huis zeer belangrijk. Natuurlijk moeten de meubels in de kamer passen, maar belangrijker is dat je jezelf in het huis ziet wonen, de kinderen ziet spelen, in de tuin ziet zonnen. Kortom: je moet een goed gevoel krijgen. En dat krijg je niet van rondslingerende rommel. Hoe leuk en ‘echt’ dat ook mag zijn. Het leidt af van de emotie die de doorslag gaat geven over de aankoop.
Goed artikel!
Groeten,
Marco
Beste Ingrid,
Om te beginnen, compliment voor je verhaal en het punt wat je hiermee probeert te maken.
Ik ben het ten dele met je eens. Hoe blij was je met de tijd die je hebt geïnvesteerd in deze ‘date’? Had je liever eerder willen weten dat hij rookte? Of dat hij minder aandacht aan zijn uiterlijke verzorging besteedde dan hij het op zijn profiel deed voorkomen? Dat had je mogelijk een avond en een genante vertoning bespaart.
Terug naar je metafoor met Funda.
Een te mooi voorgestelde presentatie op Funda levert inderdaad een contactmoment met een geïnteresseerde op. De vraag is alleen of de geïnteresseerde nog zoveel vertrouwen in jou als makelaar heeft, als de presentatie niet overeenkomt met de werkelijkheid.
Zelf denk ik dat Joep eerder bedoeld heeft dat een presentatie authentiek is, dan dat het een slechte presentatie van de woning moet zijn. Hij heeft ongetwijfeld niet bedoeld te zeggen dat je alle mindere aspecten van een woning moet tonen, maar dat het minder gepolijst (lees: niet in lijn met de werkelijkheid) moet zijn.
Blijft overigens kaarsrecht overeind staan, dat de eerste presentatie perfect moet zijn, inclusief de performance van de makelaar. Wat dat betreft ga ik volledig met Ellen mee.
Maar alle minpunten verbloemen om ze later bij de bezichtiging open en bloot te tonen, lijkt me niet de meest succesvolle benadering.
Beste Ingrid,
Ben het volkomen met je eens! Je krijgt maar één maal de kans om een eerste indruk achter te laten en die moet toppie zijn. Huis en tuin strak en gezellig en makelaar fris en op tijd op de stoep. Denk persoonlijk dat mensen echt afhaken als je filmpjes laat zien van die onopgeruimde troeperige berging. Een huis kopen is toch ook cadeautje kopen voor jezelf?
Groet, Ellen